Wybrane aspekty odpowiedzialności przewoźnika w międzynarodowym przewozie towarów

Wątek dotyczy tej informacji prasowej

~Spedytor	Legal jest że art 3 CMR nie odnosi się do przewoźnika który jedzie z towarem? Że taki "podmiot" nie ma statusu przewoźnika? To jaki ma? Nie ma tego problemu kiedy dostrzeżemy że art 3 to nie jest zezwolenie na "posługiwanie" się innymi przewoźnikami tylko nie mniej ni więcej jak odpowiedzialność za osoby do których usług odwołuje się przewoźnik w celu wykonania (ang performance) przewozu. Czyli odwołuję się do usługi np konwoju, dozoru, zabezpieczenia towaru, przeprawy. Doktor Wesołowski dał opcję odwołania się do karmienia zwierząt :).
~Spedytor	Druga sprawa, posługiwanie sie pojęciem " przewoźnik może się posługiwać. Przewoźnik nie może się posługiwać innym przewoźnikiem zgodnie z prawem przewozowym powierza on innemu przewoźnikowi transport. Czyli w prostej linii jest od odpowiedzialny przed nadawcą, odbiorcą towaru a przewoźnik który powierzył mu to odpowiada tylko jak za siebie za niego. Tylko spedytor może posługiwać się przewoźnikiem czyli odwołać się do jego usług. Jak to zrozumiemy to nie będzie nikt oszukiwał prawdziwej strony umowy przewozu czyli tego kto towar przyjmuje, kto go transportuje, kto ponosi koszty, kto bierze ryzyko na siebie itp itp. W transporcie nie ma "podwykonawców". Są tylko nadawcy, odbiorcy, przewoźnicy, spedytorzy, prosta linia Będzie wtedy wszystko Legal :) A ten ART 3 CMR to lepiej inaczej rozumieć bo chyba nie o to chodziło w "odwoływaniu". Jak to mówiłem doktorowi Wesołowskiemu pytając się dlaczego pojęcia z polskiego prawa przewozowego i umowy spedycji stosuje w odniesieniu do Konwencji CMR
cds-odszkodowania	Autor artykułu nie specjalnie wysilił się przy jego pisaniu, co jak się okazuje nie było najlepszym rozwiązaniem. Takie spłycanie zagadnienia przez autorów powoduje dalsze spłycanie przez czytelników itd. Prawda jest taka, że przepisy prawa należy interpretować w ujęciu prawnym, a nie potocznym, stąd widoczna różnica ocen. Druga prawda jest zaś taka, że w każdym przewozie towarów przez przewoźnika (czy to w relacji nadawca-przewoźnik, spedytor-przewoźnik, przewoźnik-przewoźni k) mogą występować dwie umowy przewozu. Jedną będzie umowa potwierdzona listem CMR, drugą 8211; umowa zawarta na podst. zlecenia transportowego. Konwencja CMR mówi wyraźnie, że przy braku innego dowodu, list CMR stanowi dowód zawarcia umowy przewozu. Ale zwykle pojawia się inny dowód, np. w postaci zlecenia transportowego. Konwencja CMR nie wskazuje, że list CMR jest jedynym dowodem zawarcia umowy przewozu, zatem należy uznać, że takim dowodem jest też umowa zawarta na podstawie zlecenia transportowego. Pytanie: który jest nadrzędny? Większość prawników praktyków za nadrzędną uznaje umowę zawartą na podstawie zlecenia transportowego, gdyż umowa taka jest zwykle pełniejsza i reguluje inne istotne aspekty związane z jej wykonaniem, np. warunki przewozu, warunki parkowania, kary umowne, itp. Napisałem już o tym wiele opinii i artykułów, zatem nie będę się w tej kwestii rozwijał. Część zamieściłem na blogu na etransport. pl, pozostałe są do przejrzenia na naszej stronie web. W sieci można znaleźć również artykuły kolegów prawników, które również stanowią o przedmiocie postu. Zapraszam zatem szanownego Spedytora do zerknięcia do bogatej literatury, a potem do dyskusji. Powoływanie się na komentarze do konwencji CMR autorstwa dra Wesołowskiego to być może za mało, aby dokonać trafnej oceny. A kilku takich spedytorów, którzy dyskutowali z autorytetami w zakresie prawa przewozowego i cywilnego osobiście znam i z chęcią przekazał bym im 8222; dziurę8221;, której uparcie i zapewne bezskutecznie szukają.	1